Vandaag waren we op een heel gaaf familie festival. Op de terugweg in de pendelbus naar het parkeerterrein zag iedereen er voldaan uit.
Ik zag toevallig ook twee moeders achter elkaar voor me zitten. Beide met een peuter op schoot. Ik zag ze samen scrollen op hun telefoon tussen alle foto's die gemaakt waren tijdens het festival. Er werd niks gezegd en ze zaten wel gezellig zo. Toen de bus in beweging kwam veranderde er niet veel.
M'n jongste dochter zei dag dag en ging zwaaien naar de mensen buiten. We reden langs het water, windmolens en ook een treinspoor voor goederen. Mijn dochters wisten in eerste instantie niet wat het was. Zo dichtbij hadden ze het nog niet gezien. De meeuwen herkende ze wel en zo hadden we de hele tijd gesprekjes.
Toen waren we alweer bij onze auto. Thuis kwam ik tot de conclusie dat ik helemaal niet meer op de andere moeders had gelet en dat het ook niet in me op is gekomen om zelf foto's in de bus te gaan bekijken. Ik was met mijn dochters aan het praten en samen naar buiten aan 't kijken. De foto's komen wel als we weer thuis zijn.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het belangrijk dat ze meegaan met de technologie en vaste prik is YouTube kijken op tv bij ons. Waar ik wel voor wil waken is dat ze in het moment leven en niet worden meegezogen in de telefoon met nog een speen in hun mond.
Ik denk dat het trouwens ook te kostbaar is de tijd met jonge kinderen wanneer ze hun eerste zinnetjes vertellen.
En voor je het weet zijn ze zelf op hun telefoon bezig😉 Geniet van elkaar en de mooie momenten samen ❤️😎
Reactie plaatsen
Reacties